Selçuklu Turgut, yeter artık, soğukta dayanacak gücüm kalmadı, bana kapalı bir büfe yapın diyor.

Turgut şansız doğmuş, doğduktan sonrada şansızlıklar yakasını bırakmamış. Turgut Selçuk 14 Mayıs mahallesinde yoksul bir ailenin dört çocuğundan birisi olarak 1961 yılında dünyaya gelmiş.  4 yaşında çocuk felci olmuş. O yıllarda anne baba hem yoksul hem doktor şansı çok az. Önce kırık çıkıkçıya götürmüşler. Oda biraz hırpalamış yarar yerine zarar vermiş. Ve Turgut % 52 özürlü olarak yaşamaya devam etmiş. Babasını 1983 yılında kaybetmiş. Anne 4 çocukla kalınca, daha ilkokul çağında sandviççi yanında çırak olarak çalışan Turgut annesine destek olmak için çalışmasına devam etmiş.    Bu arada 1996 yılında Turgutu evlendirmişler. Turgut kendi işini kurmak için çareler aramış. Tek amacı özrü dolayısı ile kimseye el açmamakmış. Zor koşullarda da olsa acılar da çekse çalışmak istemiş ve çalışmış. 2001 yılın da Turgut’a Şebabettin dede caddesi üzerinde ki bu kaldırımda bugünkü büfe yerini vermişler.

Yer güzel ama açık hava olması kötü diyor Turgut. Evden buraya içinde eşya dolu arabayı da elimle iterek yarım saatte gelebiliyorum. Dönüş de aynı. Ama buda beni çok yoruyor ve yıpratıyor. Emekliliğime 4 yıl var. Emekli olsam bile yaş haddinden beklemek zorundayım. Yaşım ilerledikçe soğuk havalarda dayanmıyorum. Akşamları hiç satış yapamıyorum. Kazandığım para bağ kuruma ev masrafımıza yetmiyor. Kaymakamlığa müracaat ettim. Belediye yer göstersin büfeni yapalım dediler. Belediyeden yer göstermelerini bekliyorum. Allah razı olsun bu yeri bana verdiler 13 senedir buradan ekmek yedim yiyorum. Beni bu cadde üzerinden sapa bir yere atmasınlar. Benim müşterilerim bana destek olmak isteyen iyi niyetli insanlardır. Soğuklara dayanamıyorum ne olur bir an evvel bana yardımcı olsunlar “ diyor Turgut DİLSİZMEN

ÖZEL HABER VEYSEL EROL SELÇUK DHA

Bu haber 1299 defa okunmuştur.